Eerste indruk.
De A320 was de eerste “narrow body” ofwel een verkeersvliegtuig met 1 gangpad, van Airbus. Na z’n eerste vlucht in 1987 is de A320 uitgegroeid tot een hele familie van vliegtuigen, A318 t/m A321, variërend in lengte en passagiersaantal. De A320 was het eerste verkeersvliegtuig dat met “fly by wire” werd uitgerust. Hierbij is er geen directe mechanische of hydraulische verbinding tussen de stuurorganen van de vlieger en de roeren, maar wordt door de vlieger een computer bediend. Die computer regelt vervolgens de stuuruitslagen van de roeren. De A320 familie is een geduchte concurrent voor de 737 familie van Boeing.
Deze bouwdoos van Heller is bijna net zo oud als de A320 zelf, namelijk van 1989. In tegenstelling tot de voorgangers in de 1/125 serie van Heller is dit model heel eenvoudig gehouden. Er zijn slechts 34 onderdelen. Die eenvoud zie je terug in het feit dat antennes en neuswieldeuren zijn meegegoten met de romp en dat de motoruitlaten dicht zijn gegoten. Je moet ze zwart schilderen. Dat laatste is niet echt geweldig en hopelijk valt het niet al te veel op als het model op z’n wielen staat. De wielbakken van het hoofdonderstel missen de zijwandjes. Die kan de liefhebber toevoegen. Overigens zijn alledrie de wielpoten mooie staaltjes giettechniek. Ze bestaan inclusief zijsteunen uit één onderdeel.
Met het windscherm is ook een stuk cockpitdak meegegoten, dus dat laat zich makkelijker afwerken bij schuurwerk – een must bij elk airlinermodel voor een strak resultaat. De oppervlaktedetails bestaan uit wat opliggende lijnen en ingeraveerde lijnen voor alle deuren, stuurvlakken, flaps en de straalomkeerders (“thrust reversers”) op de motorgondels.
Het gietwerk is netjes, er is slechts weinig flash. Helaas zijn er wel een paar ondiepe krinpdeuken bij het cockpitschot op de romp, onderop de horizontale staartvlakken en op de vleugels, ter plaatse van de luchtremmen (spoilers) bovenop de vleugel. Ook zitten er een paar uitstoot littekens op onhandige plaatsen: op de banden (het lijkt wel Hasegawa!), onderop de horizontale staartvlakken en in de motorinlaten. Die laatste zijn op de klassieke manier uitgevoerd: één geheel met de motorhelften en dus 2 lastige naden die je moet wegwerken met de fan op z’n plek. Het is niet anders. Bij mijn model is het kielvlak scheef getrokken, bij beide romphelften buigen ze dezelfde kant op. Die zullen in een badje heet water moeten om ze recht te buigen.
De vormen van dit model schijnen erg goed te zijn, dus dat is mooi. Ik heb ze niet gecontroleerd. Op het model zitten geen zogenaamde “wing tip fences”, de kleine schotjes op de vleugeltips. Dit was het geval bij de eerste 21 exemplaren van de A320 (A320-100). Alle latere hebben ze wel, zoals alle bijgevoegde Air France opties (A320-200 en hoger). Gelukkig zijn er mooie en goede zijaanzichten aanwezig in de kleurenschema’s, zodat die tekeningen kunnen worden gebruikt om die schotjes zelf te maken van wat plastic plaat.
De bouwbeschrijving is duidelijk en leidt in 9 stappen tot een voltooid model. Er worden met vlaggetjes veel kleuraanwijzingen gegeven, met nummers van Heller verf. Die komen overeen met Humbrol. Bovendien zijn onderop de doos de benodigde kleurnummers voor Heller, Humbrol en Revell verf weergegeven. In de bouwbeschrijving worden ook nog een paar mengrecepten voor twee grijze kleuren gegeven. Net als bij Revell.
In de bouwbeschrijving wordt verder aangegeven dat de pitotbuis op het linker stabilo weggehaald moet worden. Dat klopt, die zat alleen op prototypes. Er is niet aangegeven dat er gewicht in de neus moet. Dat staat wel in de bouwbeschrijving van de eerste uitgave uit 1989. Leve Scalemates. Hoeveel er in moet is niet aangegeven, maar kan makkelijk bepaald worden door het model in elkaar te zetten met plakband, te balanceren op de plek van het hoofdonderstel en vervolgens ballast in de cockpitruimte te stoppen. Het is een klassiek airliner model, dus er zijn ook raampjes voor de passagiers meegeleverd. Of die gebruikt worden is aan de bouwer. Je kunt ze gebruiken, maar dan is het raadzaam eerst de romp om de raampjes te spuiten, of je vult ze later op met Kristal Kleer of je plamuurt ze helemaal weg. In dat laatste geval zal je de raampjes met decals moeten simuleren. Draw Decal heeft ze voor dit model.
Over decals gesproken. Bij het model zit een groot vel, bijna A4, met prachtige decals voor vijf verschillende Air France uitvoeringen. Daar zit een hele leuke retro uitvoering bij, ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan van Air France in 2013. Die gaat het voor mij worden.
Hoe het model bouwt ga ik achter komen. De passing is bemoedigend, al is er bij de romphelften en bij het plaatsen van de motoren aan de vleugels wel wat aandacht nodig.
Door de afwijkende schaal van 1/125 zal het model niet al te geliefd zijn bij doorgewinterde 1/144 airliner bouwers, maar voor iemand die er niet veel bouwt, zoals ik, en hopelijk ook voor beginners (ga ik achter komen) is het een simpel maar alleraardigst model. Conclusie: een leuke heruitgave, met prachtige decals.
Reviewer: Peter Booij
deze eerste indruk werd op de IPMS.NL website gepubliceerd 8 november 2022