Airfix - De Havilland Mosquito B.XVI (1/72)

Eerste indruk

Deze gloednieuwe Airfix Mosquito is meer dan welkom. Niet alleen omdat het een volledig state-of-the-art model is, maar vooral omdat het gaat om een laat type Mosquito met Merlin motoren uit de 60 serie, dus met dubbele blower. Hierdoor waren deze toestellen zeker 70 km/u sneller dan de eerdere versies, maar ze konden ook veel hoger vliegen en waren daarom uitgerust met een drukcabine. Uiterlijk zijn ze te herkennen aan de langere motorgondels en de vierblads props. De eerste B.XVI toestellen kwamen in 1944 in dienst.

De doos heeft een mooi plaatje van een Mosquito die in de avondschemering of het ochtendgloren boven een dreigende wolkenlucht vliegt. Op de zijkant valt ergens in kleine letters te lezen dat de inhoud in India is gemaakt. Binnenin zit een plastic zak met 4 grote gietramen, en twee kleinere in het bekende Airfix vrij zachte lichtgrijze plastic, en een kleiner gietraam met de glasheldere delen, in een aparte plastic zak verpakt. De onderdelen maken een erg nette indruk, geen flash maar wel een groot aantal uitdruklittekens. Het wordt afwachten hoeveel hiervan in het zicht zullen komen, en dus opgevuld moeten worden. Verder zijn vele onderdelen ruim voorzien van kleine ‘overlooppotjes’ kleine ronde eindjes plastic die allemaal weggehaald moeten worden. Opvallend is dat het gaat om frames A, B, C, E, F en G, en het heldere frame H. Wat zijn ze van plan met frame D?

De bouw begint traditioneel met de cockpit, de 15 onderdelen hiervan moeten worden gelijmd op en aan een vloer, tevens bovenkant van het bommenruim, waarin twee vleugelliggers zijn verwerkt. Er zijn decals voor de instrumentenpanelen, die overigens ook van reliëf zijn voorzien, maar geen stoelriemen, ook niet in de vorm van opgegoten details. Later in de bouw kan ook nog een pilotenfiguur worden toegevoegd. Alle kleuraanwijzingen zijn voor Humbrol verfnummers.

Nadat nog 2 schotjes en iets wat lijkt op brandstoftanks aan de onderkant van dit onderdeel zijn toegevoegd en nog een schotje van de staartwiel onderstelbak is geplaatst, kan de romp al worden dichtgelijmd. De staartvlakken hebben aangegoten hoogteroeren, alleen het richtingsroer is los en heeft een –in mijn ogen- iets te nadrukkelijke doekstructuur. De stabilohelften zijn gemaakt met een onder- en bovenkant om het plastic niet te dik te maken en zo krimpdeuken te vermijden. Airfix heeft deze constructie onder andere ook bij hun 1/72 Beaufighter toegepast.

Vervolgens worden 5 pagina’s van de instructies, ofwel 34 bouwstappen gebruikt om te laten zien hoe de linkervleugel, met onderstel en motorgondel moet worden gebouwd. Daarna worden 5 pagina’s gebruikt om te laten zien hoe de rechtervleugel met onderstel en motorgondels moet worden opgebouwd, alles in spiegelbeeld! Hierin zitten een aantal opmerkelijke zaken. Ten eerste is het de bedoeling om de 6 onderdelen per onderstelpoot met de vleugel als mal op te bouwen, zonder het onderstel al aan de vleugel vast te lijmen. Dus als de hele constructie in elkaar zit en de lijm droog is, moet je het onderstel weer weghalen en veilig opbergen! De delen van het onderstel zien er overigens prima uit, er zijn zelfs remleidingen meegegoten. De wielen zijn in twee helften gemaakt, maar ook voorzien van losse naven, wat het schilderen erg makkelijk zal maken. Het valt overigens wat tegen dat Airfix voor de banden zwart voorschrijft, in plaats van een donkergrijze of antracietkleur. De vleugeltippen zijn los en van helder plastic, zodat er geen klein doorzichtig kapje voor een navigatielicht hoeft te worden geplaatst, wat wel eens passingsproblemen geeft. Het nadeel van deze constructie is weer dat je niet van binnenuit een miniem gaatje kunt boren om daar met een drupje verf een lampje in te simuleren. De uitlaatblokken bestaan uit twee delen, elk met 3 uitlaatjes, die in elkaar grijpen en zo een complete set van zes uitlaten per kant vormen. Dit setje wordt dan in een bakje gelijmd, wat aan de binnen- en buitenkant is voorzien van pijltjes die de boven- en voorkant aanwijzen. Het zal moeten blijken of de uitlaatjes ook op het laatst na het schilderen kunnen worden geplaatst.

De motorgondels bestaan uit twee helften, en het is weer op de inmiddels voor Airfix traditionele manier mogelijk om de propellers te monteren als het model af is. Wist u dat deze constructie tijdens een bezoek van Airfix mensen aan een ALV door IPMS Nederland leden is aangedragen?

Een ander leuk punt is dat er afdekkapjes voor de wielbakken in de motorgondels zijn bijgeleverd, om het schilderwerk van de binnenkant te beschermen als de onderkant van het model wordt geverfd. En de onderdelen van de radiatoren, die tussen de vleugelhelften moeten worden gelijmd, zijn weer voorzien van pijltjes.

Als dan de vleugels aan de romp zijn gelijmd gaat de bouw verder met het bommenruim, wat of dichtgemaakt kan worden, of opengezet en gevuld met 4 bommen. De bommen zijn van het Engelse type met achteraan een ronde vin; die is helaas bij het model aan de dikke kant. Maar ja, de vinnen waren in het echt van dun plaatijzer, maak dat maar eens op schaal in plastic na. De bomdeuren hebben uitzetstangen en detail aan de binnenkant, alles prima in orde. Er kunnen ook nog extra vleugeltanks worden toegevoegd. Die waren bij de Mosquito niet afwerpbaar, wel demontabel.

Dan is de bouw al bijna klaar, rest alleen nog de cockpitruit. Hiervan zitten er twee in de doos, een normale en een exemplaar met een hoge blister aan de linkerkant. Ben benieuwd wat dit voor heruitgaves gaat opleveren! De zijruiten zijn los, ook voorzien van blisters, en ook keuze uit 2 waarvan er 1 versie niet in deze uitgave wordt gebruikt..
Er zijn decals voor 2 versies:

1- in Dark Green/Ocean Grey boven en Medium Sea Grey onder, van RAF 571 Sqn, Pathfinders, uit september 1944

2- in Dark Green/Ocean Grey met een zwarte onderkant van RAF 109 Squadron, uit 1944.

Opvallend is dat Airfix voor het Dark Green Humbrol 30 opgeeft, terwijl dat toch een wat achterhaalde kleur is, en Airfix bij andere modellen Humbrol 163 opgeeft. Maar ja, als over smaak al niet valt te twisten, over kleur al helemaal niet! Misschien dat het daarom zo veel en met zoveel passie wordt gedaan….

Conclusie:

weer een topper van Airfix. Ik kan als enige minpunt meegeven dat ik het oppervlakte detail van de vleugels wat te zwaar aangezet vindt. Maar goed, een Mosquito heeft per slot van rekening geen paneellijnen, misschien dat ze vonden dat ze dan andere details wat zwaar aan moesten zetten!

Reviewer:  Henk de Jong

Kijk ook eens bij de IPMS NL Mosquito Walk Around

dit artikel werd op de IPMS.NL website gepubliceerd 13 oktober 2021