Een eerste indruk
In MIP 2020-5, uitgekomen vóór de kerst 2020 schreef ik in mijn bouwverslag van de Special Hobby Beaufort over de leden die bij het lezen ervan vermoedelijk al bezig waren met de bouw van de aangekondigde Airfix Beaufort. Nou, dat liep anders. Ten eerste bracht Airfix hun Beaufort later uit dan ze oorspronkelijk hadden aangekondigd, maar zelfs voor dat uiteindelijk gelukt was, wierp Brexit roet in het eten. Zoals iedereen buiten het Verenigd Koninkrijk zag aankomen, ontstond er per 1-1-21 een onontwarbare bureaucratische knoop waardoor een groot deel van de in- en export stil viel. Voor ons modelbouwers waren de belangrijkste gevolgen dat zowel Airfix als de populaire webshop Hannants niet konden leveren. Natuurlijk hebben de diehards onder ons, die nog voor vele jaren aan ongebouwde modellen op voorraad hebben, niet echt onder deze lacune geleden, maar jammer was het wel, met het oog op een aantal interessante nieuwe uitgaven van Airfix.
Ik werd daarom zeer aangenaam verrast toen ik een telefoontje van de plaatselijke modelbouwwinkel kreeg, dat de Airfix Beaufighter die ik al een half jaar geleden besteld had, was binnengekomen. Helaas was er van de gelijktijdig bestelde Supermarine Spitfire Mk Vc nog geen spoor, maar toch was dit nieuws meer dan ik had durven hopen. Dus rap naar de plaatselijke oase, en de fraaie doos in ontvangst genomen. Prijs was rond de 23 Euro, toch maar weer een verhoging voor dit formaat bouwdoos in vergelijking met vorig jaar. Het blijft toch verbazen dat in een tijd met 0% geldontwaarding de prijzen van plastic bouwdozen maar blijven stijgen, in de afgelopen jaren tot 30 %. Blijkbaar zijn wij een erg braaf en gretig volkje!
Het verschijnen van deze eerste Airfix producten na de Brexit, terwijl op de Airfix website nog steeds wordt vermeld dat leveringen buiten de UK onzeker zijn, gaf aanleiding tot speculaties of Airfix in navolging van vele Britse bedrijven inmiddels een distributiecentrum in de EU zou hebben geopend; immers het gros van hun producten wordt in India gemaakt en op de doos wordt ook een adres in Italië genoemd. Genoeg daarover.
In de bekende rode Airfix doos, die uitpuilt van het plastic (je koopt hier geen lucht!) zitten 5 gietrekken in het inmiddels bekende grijze ietwat zachte Airfix plastic, en een gietraam met doorzichtige onderdelen. Daarnaast een instructieboekje met 107 bouwstappen en twee uitvoeringen, en een tamelijk klein decalvel.
Zoals tegenwoordig vaker bij Airfix modellen van RAF toestellen, wordt op doosvoorkant iets verteld over de acties waar het toestel en de bemanning bij betrokken waren; in dit geval over een torpedoaanval op de Duitse kruiser Gneisenau in april 1941 waarbij de piloot postuum het Victoriakruis kreeg. Binnenin wordt dank uitgesproken aan onder andere British Aerospace voor het mogelijk maken van de bouwdoos. Dit is toch wel in positief contrast tot de houding van Boeing in de V.S. die licentierechten eisen voor modellen van toestellen van alle oude fabrikanten waarvan ze ooit door fusies de rechten van hebben gekregen. Zoals een Amerikaanse collega modelbouwer het uitdrukte: Boeing vraagt geld voor vliegtuigen die ze niet ontworpen of gebouwd hebben, en die uit belastinggeld zijn gefinancierd!
In het gietraam met de doorzichtige delen zitten twee geschutskoepels, terwijl alleen die van de Mk. 1 gebruikt wordt. Dus er is al met een heruitgave van de Mk. Ia rekening gehouden. De doorzichtige delen zien er mooi uit, behalve het ‘neusglas’ wat helemaal vooraan komt. Hier zijn onregelmatigheden te zien zoals bij handgegoten glas, wat je nog wel tegenkomt bij zeer oude gebouwen.
De gietramen met het grijze plastic zien er zonder meer goed uit. Ik heb maar 1 krimpdeukje mogen ontdekken, en geen uitdrukpunten. Airfix heeft namelijk naast veel onderdelen een soort pilaartjes toegevoegd, waar bij het opengaan van de mal tegenaan geduwd wordt. De ingegraveerde lijnen zijn niet meer die "sloten en kanalen" die je 10 jaar terug bij nieuwe Airfix modellen tegenkwam, maar redelijk fijntjes. En er is geen flash.
De opbouw van het model ziet erg goed uit. Een mooi compleet interieur, liggers die uit de romp steken om de vleugels stevig te bevestigen. Er is zoals gebruikelijk keus uit onderstel omhoog of omlaag, maar ook een torpedo of gesloten bomdeuren en al dan niet een extra mitrailleur in de rompzijkant. De wieldeuren hebben stevige bevestigingspunten die je blijkbaar goed aan moet duwen, wat er is een symbooltje van een duwend handje in de instructies te zien. Dit symbooltje staat niet in het begin bij de lijst van gebruikte symbolen en wat die voorstellen. De stabilisatievin van de torpedo is aan de dikke kant.
Het instructieboekje is in de inmiddels bekende Airfix stijl, waarbij de te plaatsen onderdelen in rood zijn getekend. Het decalvel is mooi scherp, en de kleuren van de roundels en letters zien er goed uit. Er worden twee versies gegeven, allebei van bekende toestellen. Eén van 22 Squadron in Dark Green en Dark Earth met de onderkant in Sky, en een van 217 Squadron in Extra Dark Sea Grey met Dark Slate Grey en een zwarte onderkant. Kleurnummers worden gegeven in Humbrol, wat anders? Hierbij moet wel worden vermeld dat Humbrol vorig jaar een nieuwe kleur Dark Slate Grey heeft uitgegeven, nr. 224, wat veel beter met de werkelijkheid klopt dan nr. 102, die vroeger veel gebruikt werd.
Kortom, een mooie bouwdoos van een onderbelicht vliegtuig. Mijn handen jeuken al om te beginnen! Ben vooral benieuwd of het neusglas beter past dan bij het Special Hobby model, of dan dat van de Airfix Blenheim Mk. 1.
Reviewer: Henk de Jong
deze eerste indruk werd gepubliceerd 14 april 2021