Model: Sukhoi Su-7 MK
Merk: Modelsvit
Schaal: 1/72
Kitnummer: 72002
Aantal onderdelen: 136
Prijs: circa 26,- Euro
Eerste indruk
De Sukhoi SU-7 werd in de jaren 50 van de vorige eeuw ontworpen als luchtverdedigingsjager met een secundaire aanvalstaak. Maar omdat de MiG 21 voor de luchtverdediging werd uitgekozen, werd de SU-7 omgebouwd tot bommenwerper met de aanduiding SU-7B voor Bombardirovshchik. De SU-BMK versie had een sterkere motor, betere schietstoel en avionica en een steviger onderstel. Deze variant is vanaf begin jaren ‘60 bijna 20 jaar in dienst geweest bij de Sovjetluchtmacht en veel geëxporteerd. De SU-7 was een beetje een bakbeest. De Lyulka motor zoop brandstof zodat de SU-7 altijd extra tanks onder de vleugel moest meenemen, en de besturing ging erg zwaar. Toch werd de SU-7 tamelijk populair onder de piloten omdat het toestel makkelijk te vliegen was en veel gevechtsschade kon incasseren. En hij kon zware bewapening meenemen.
Het model.
De Modelsvit SU-7 is blijkbaar de eerste bouwdoos van dit merk in 1/72. Het doosnummer begint met 72001 uit 2013. Uit het zelfde jaar stamt deze bouwdoos met nummer 72002. Vervolgens gaat de serie door tot nummer 72007 met verschillende versies van het basisontwerp, waaronder een tweezitter. De SU-7BMK variant, uit deze bouwdoos, biedt decals voor een Sovjet toestel, en een Pools, Egyptisch en Indiaas exemplaar.
In de doos zitten 11 tamelijk kleine grijs plastic gietramen, waarvan 4 voor de hoofdonderdelen van het vliegtuig, 2 met detailonderdelen en de rest met vleugeltanks en bewapening; en een klein doorzichtig gietraam. Er is een A4 boekwerkje in 4 kleurendruk van 12 pagina’s met bouwinstructies, afbeeldingen van de gietramen (de gietramen zijn wel met letters aangegeven maar er staan geen nummers bij de onderdelen), kleurnummers van Humbrol en tekeningen van de 4 versies die uit de doos kunnen worden gebouwd plus een tekening voor de dienstopschriften. Ten slotte is er een decalvel met naast de roundels en nummers van de betreffende versies wel instrumenten voor de cockpit en de nodige dienstopschriften maar geen stoelriemen. De gietramen zitten en een hersluitbare plastic zak in een stevige kartonnen doos met een slap deksel, met een apart zakje voor het kleine doorzichtige gietraampje. De cockpitkap is uit één stuk. Het grootste deel van het interieur moet in lichtgrijs (Humbrol 64) maar er staat niet aangegeven welke kleur de inlaat hoort te zijn. Op beschikbare foto’s krijg ik de indruk dat de binnenkant van de romp een soort donkere metaalkleur is. In ieder geval geen lichtgrijs of blank aluminium. De inlaatconus en de wielvelgen zijn in het bekende Sovjet groen, hier als Humbrol 101 aangegeven.
Het lichtgrijze plastic is typisch short run, met fijne ingegraveerde details maar met overal gietnaden die verwijderd moeten worden omdat de boel anders niet past. De aanhechtpunten naar de onderdelen neigen naar de dikke kant en zitten vaak op pasvlakken, zodat ze voor de bouw weggevijld moeten worden. Bij mijn exemplaar was er een inpakfoutje wat zich gelukkig snel op liet lossen: gietraam E, met de cockpitonderdelen was dat van de tweezitter! De zijkanten van de cockpit konden echter eenvoudigweg afgezaagd worden, waarna het achterste schot verplaatst kon worden en de ingekorte cockpit prima in de romp paste. Alle drie wielen worden in twee delen geleverd, bij het neuswiel zit het wiel aan de poot vast.
Volgens de instructies moet er 4 gram lood in de neus, maar dat lijkt me, gezien de lange romp en de sterk gepijlde vleugels, wat weinig. Een deel van het gewicht kan in de ruimte voor het dashboard en in de inlaatconus, maar er is ook nog ruimte achter de neuswielbak waar extra lood niet in het zicht zal zitten. De uitlaat is tamelijk eenvoudig uitgevoerd, met een lange buis in twee helften, met aan de voorkant een schot met een compressorschoep, waarvan je door de lengte van de buis waarschijnlijk niets zult zien, en aan de achterkant twee ringen die de verstelbare uitlaat weergeven.
Aan de romp zitten de voor Sovjet straaljagers uit die periode de gebruikelijk vele kleine inlaatjes, die massief zijn uitgevoerd. De plaatsen waar ze moeten komen worden gelukkig wel met fijn opliggend detail op de romp aangegeven. De vleugelhelften zijn elk in twee delen uitgevoerd, met losse vleugelschotten. Er zit voor deze versie een gietraam met een kielvlak met extra antennes in de doos; het eerdere ‘kale’ kielvlak zit in het gietraam voor de ondervleugelhelften. De stabilohelften zijn uit één stuk.
Zoals gezegd zijn er maar liefst 4 gietraampjes met spullen om onder de kist te hangen: Een voor de SPRD-110 JATO raketten; een voor vier UB-32-57 rakethouders, een met twee soorten droptanks met pylons en een grote bom, en de laatste met drie ZB-500 bommen. Dan is er nog een SPS-141 elektronicapod. Natuurlijk kan niet alles onder de kist gehangen worden, dus hou je voldoende over voor een ander project.
Conclusie:
een goed uitziende kit van een toestel wat je niet zo vaak tegenkomt; wat mij betreft eentje in de categorie ‘mooi van lelijkheid’. Het ziet er uit dat de bouw voor een short-rum model niet al te vel problemen op zal leveren.
Reviewer: Henk de Jong
(voorbeeld van enige gietramen)
Kijk ook eens bij de recensie van de eeuwenoude 1/72 KP SU-7...
dit artikel werd op de IPMS.NL website gepubliceerd 22 juli 2023