LCAC 1

  

MODEL:   Landing Craft Air Cushion (LCAC)
MERK:      Trumpeter
Doosnummer:   07302
SCHAAL:  1/72
AANTAL ONDERDELEN:  338 
PRIJS:  ca. 70,-  euro
 

Historie

Volgens Wikipedia is de Landing Craft Air Cushion (LCAC) een klasse van hovercrafts, gebruikt door de US Navy en de Japanse marine (Maritime Self Defense Force, JMSDF). Deze transporteren wapensystemen, voertuigen, goederen en personeel van schepen naar de wal en naar stranden.
De LCAC werd voor het eerst in 1987 ingezet aan boord van de USS Germantown. LCAC's worden vervoerd in, en opereren vanaf alle amfibische landingsschepen van de marine, waaronder LHA, LHD, LSD en LPD. Schepen die de LCAC kunnen vervoeren, zijn onder meer de klassen Wasp (3 LCAC's), Tarawa (1), Whidbey Island (4–5), Harpers Ferry (2) en San Antonio (2).

Alle geplande 91 vaartuigen werden afgeleverd. Zeventien zijn sindsdien om kostenredenen gedemonteerd of stopgezet, twee worden vastgehouden voor onderzoek en ontwikkeling en 36 zijn in gebruik aan beide kusten, bij Little Creek, Virginia en Camp Pendleton, Californië. In 1994–1995 werden acht mijnenvegerskits aangeschaft. Een service-life extension program (SLEP) om de levensduur van de resterende 72 actieve LCAC's te verlengen van 20 naar 30 jaar, werd in 2000 gestart en zou in 2018 voltooid moeten zijn.
Het vaartuig opereert met een bemanning van vijf. Naast strandlandingen biedt LCAC personeelsvervoer, evacuatieondersteuning, mijnbestrijdingsoperaties en de levering van uitrusting voor maritieme en speciale oorlogsvoering.

De vier hoofdmotoren worden allemaal gebruikt voor de lift en allemaal voor de hoofdvoortstuwing. Het vaartuig kan met verminderd vermogen, terwijl twee motoren niet werken, blijven opereren. Ze zijn uitwisselbaar voor redundantie. De laadcapaciteit bedraagt ​​168,1 m2. De LCAC kan een laadvermogen van 60 short ton vervoeren, inclusief één M-1 Abrams-tank, bij snelheden van meer dan 40 knopen.

Eerste indruk uit de doos
De doos is behoorlijk groot, 45x35x11 cm en is volledig gevuld met onderdelen. Alle gietramen zijn netjes in plastic zakken verpakt. Onderin de doos zijn zelfs de zwarte ‘rok’ en de dekdelen nog eens apart in een platte doos verpakt: Keurig gedaan Trumpeter! Ook is een vel met foto-etsdelen toegevoegd en vinden we tenslotte een groot vel met decals, de handleiding in zwart-wit en een verfschema op A3 in kleur.

Inspectie van de gietramen maakt duidelijk dat in een aantal gevallen gebruik is gemaakt van de ‘slide molding’ techniek, waardoor sommige onderdelen van alle kanten voorzien zijn van mooie details. Wat ook opvallend is (en waar ik later tijdens de bouw pas achter kwam), is dat veel onderdelen nauwelijks paspennen of uitlijnrichels bevatten, waardoor deze delen bij het vastlijmen op het oog moeten worden uitgelijnd. Als je een beetje netjes werkt is dat geen probleem, maar het is wel anders dan de norm. Verder laat het plastic zich prima knippen, schuren en lijmen. De ‘rok’ van de hovercraft is uitgevoerd in een flexibel, zwart kunststof, waar ook banden voor modelauto’s van gemaakt worden. Ik vraag me af of dit voor zo’n bouwmodel wel handig is omdat, om dit rubber te kunnen lijmen, natuurlijk weer speciale lijm nodig is. Bovendien kan dit grote onderdeel natuurlijk nooit zo mooi vormgesloten ingeklemd worden zoals een autoband dat wel in een velg kan. Ik ben benieuwd hoe dat uit zal pakken! Deze rok is trouwens alleen in opgeblazen toestand te bouwen, hierdoor zul je zelf aan de slag moeten met scratchbouwen als je de rok in lege toestand en de hovercraft met laaddeuren open wilt laten zien.
Verder zijn alle onderdelen flash-vrij, voorzien van mooie inliggende en opliggende details en is de passing tot halverwege de bouw (tot daar ben ik nu gekomen) prima te noemen.
De handleiding is duidelijk en redelijk overzichtelijk. Wat hier wel eenvoudig mis kan gaan is het verwisselen van onderdelen voor de ‘units’ aan de linker en rechter zijde van het voertuig die de opbouw op het dek vormen. Die units zijn in sommige onderdelen wel en sommige niet gespiegeld opgebouwd. Doordat de handleiding ook nog eens regelmatig de aanzichten van elke unit omdraait loop je dus het risico dat je of het verkeerde onderdeel, of het juiste onderdeel maar verkeerd om plaatst. Doe daar ook nog bij dat deze delen geen paspennen hebben en dan is een dak dus al snel verkeerd om op een huisje gelijmd. Vraag me niet hoe ik dat weet! Als laatste valt het me op hoe Trumpeter in de bouwbeschrijving zelf geen enkele verwijzing naar kleuren geeft. Alle kleuren staan aangegeven op een apart, in kleur gedrukt A3 blad. Omdat dat in kleur is gedrukt en voldoende aanzichten bevat kom je daar een heel eind mee, maar details van de masten en kleuren van de brug in een van de units zijn nu dus helemaal niet aangegeven. Gelukkig biedt het internet hiervoor oplossingen in de vorm van foto’s.

Ten slotte:
De eerste indruk is dat deze LCAC een groot model wordt en, gezien zijn afmetingen en unieke vorm, een blikvanger in je vitrine. Passing blijkt, behalve het gemis van paspennen, eigenlijk heel goed te zijn, inclusief de foto-ets onderdelen. In een volgend deel, geplaatst in de MIP, zal ik uitgebreid verslag doen van de bouw zelf.
Nu heb ik nog helemaal onderin mijn bouwstapel een M1A1 Abrams tank liggen die prima op een LCAC past, toch maar weer eens dat doosje gaan afstoffen, binnenkort!

Met dank aan de IPMS en Trumpeter, voor het beschikbaar stellen van deze doos voor een bouwverslag.

Reviewer:  Hugo Petiers

 

  • LCAC-_1
  • LCAC-_2
  • LCAC-_3
  • LCAC-_4
  • LCAC-_5
  • LCAC-_6
  • LCAC-_7
  • LCAC-_8
  • LCAC-_9
 

Deze eerste indruk werd gepubliceerd op deze IPMS website 16 oktober 2023