Dinsdag 1 september konden we onze tweede regio-avond in het coronatijdperk houden. Negentien regioleden hadden zich aangemeld en waren aanwezig. Flink minder dan gebruikelijk, maar begrijpelijk. Het clubhuis van speeltuinvereniging Inter Amicos was aangepast om te voldoen aan de eisen voor het houden van een bijeenkomst. De inmiddels dalende avondtemperatuur weerhield de aanwezigen er uiteindelijk toch niet van om ook de buitenruimte te benutten.
Het was weer fijn elkaar te kunnen zien en spreken. Sinds de eerste bijeenkomst in augustus wordt de pauzepagina wat minder gebruikt. Toch voorziet de pagina in een behoefte en gaan we er mee door zodat je kunt laten zien wat je aan het bouwen bent, of wat je hebt afgemaakt.
Wat was er te zien? We beginnen met de vliegtuigen van groot naar klein. In 1/32 zagen we: Meteor T7, F-16A en een F-16N. In de schaal 1/48: F-16A, JFS-35 en een P-51D. De schaal 1/72 deed mee met Junkers 52 MS, Armstrong Whitworth F.K. 8 en F.K. 10, BAT F.K. 23 en 26 en een A-6E. In schaal 1/144 tenslotte, zagen we twee V-22 Osprey’s.
De modellen met wielen waren, hier ook van groot naar klein, een 1/16 stage coach diorama, in schaal 1/35 een T34/76 en een T72M1. Tenslotte in schaal 1/72: een T28, T34/76 en een Merkava.
Bij het overleg hebben we verder gesproken over de regiotafel op de ESM. Het onderwerp ligt nu vast. Regiocoördinator Chris verzocht de aanwezigen om modellen voor de tafel. Afsluitend was dit weer een gezellige bijeenkomst, die hopelijk in oktober weer gecontinueerd kan worden. Voor de leden die nog voorzichtig zijn en nog geen bijeenkomsten willen bezoeken, blijft onze corona-pauze-webpagina in de lucht.
Patrick Verschut
Het fotoverslag toont de twintig modellen die deze keer te zien waren. Er was plek voor meer, maar met dit aantal kon er voldoende afstand kon worden gehouden. Van rechts naar links over de tafels zijn er de volgende bijdragen.
Rody Verkruissen: “Mijn model van de F-16 is van Revell 1/48 dat ik heb gespoten met Hataka, De decals zijn van Italeri en Dutch Decal. De F-16 (J-216) was al wel gebruikt voor test met de Orpheus recce-pod en was daarom voorzien van een 306 squadron badge op de staart voor promotie activiteiten. De foto die hiervoor werd gebruikt, werd na de crash geretoucheerd tot J-218. De Meng 1/48 F-35A JSF heb ik in mei gemaakt. Het model is gespoten met Hataka en Vallejo, en de kitdecals zijn van de F-001 zoals deze in 2019 op de open dag van de KLu in Volkel te zien was. De JDAM-bommen in het bommenruim zijn uit de onderdelendoos."
Patrick Verschut: “De Italeri 1/72 Junkers Ju 52 in mijnenvegerversie was nog niet eerder op de regiotafel verschenen. De Luftwaffe heeft vanaf 1940 ongeveer 100 van deze mijnenvegers laten bouwen. Het model lag al jaren te wachten om nu eindelijk gebouwd te worden. Ondanks dat de kit uit de jaren ’70 stamt, ziet deze er toch nog goed uit. Er is wel wat sprake van overtollig plastic aan het model als gevolg van de uitdrukpunten uit de mal, maar dat is eenvoudig te verwijderen. De binnenzijde van de onderromp moest wat verstevigd worden door de overgang van de vlakke onderkant naar de golfplaten. De stroom voor de demagnetiseringsring werd opgewerkt door een zgn. Leonardsatz aggregaat. Ik heb die scratch gebouwd, eenvoudig van wat onderdelen uit de reservedoos en wat stripmateriaal en midden in het toestel geplaatst. Het model bouwt redelijk makkelijk weg. Een listigheidje zijn wel de uithouders van de rolroeren. Die breken makkelijk af. Uiteindelijk heb ik bijna de helft moeten vervangen door exemplaren van paperclip. Dat ijzer is, vastgezet met superlijm, een stuk minder breekbaar. Ook een aantal plastic steunen van de ring heb ik vervangen door ijzeren staafjes. Bij het verfwerk is alleen de witte band een lastig ding door de geribbelde romp. Ondanks nauwkeurig afplakken ontstonden er toch lekplekken. De decals zijn nogal stug. Ze in de ribbels te laten zakken vergde een flinke plas Sol. En langdurig aandrukken met cocktailprikkers en wattenstaafjes. En desondanks komen ze toch weer een beetje omhoog.”
Rob Hamann:”Ik had vier 1/72 modellen meegebracht van vliegtuigen van de hand van Frits Koolhoven in zijn Engelse periode ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Toen hij bij Armstrong Whitworth werkte, heeft hij de F.K.7 Big Ack ontworpen, een twee persoons verkenner die met succes gebruikt is. Het model is van Pegasus en was redelijk eenvoudig te bouwen. Dat gold niet voor de spandraden, een waar spinnenweb, waarvoor ik gelukkig op internet een uitgebreide beschrijving had gevonden. Een tweede model was de Armstrong-Whitworth F.K.10, een tweepersoons vierdekker ontwerp, dat een reactie was op de Fokker Dr.I driedekker. Het idee was dat vier vleugels zouden moeten leiden tot een jager met nog betere wendbaarheid en groter klimvermogen. Het vliegtuig was geen succes. Het model is van Check Master Resin. De resin kit is erg gedetailleerd en van goede kwaliteit. De spandraden lopen door de vleugels van het model heen en het was lastig de juiste plaats en richting van het gat voordat de vleugels gemonteerd zijn, want dat moet dan al gemaakt worden. De roeren van het model zijn losgemaakt en in uitgeslagen stand weer gemonteerd. Ik heb ook decals getekend en laten printen, zowel voor de twee Royal Flying Corps versies als voor de Royal Naval Air Service versie. Ik heb de RFC versie gebouwd. Het derde model was de British Air Transport (B.A.T.) F.K.23, het gerestaureerde vliegtuig dat nu als “kunst” in het Rijksmuseum hangt. Deze kleine jager kwam te laat om nog mee te doen in WO I, maar was wel aanwezig op de ELTA (Eerste Luchtverkeer Tentoonstelling Amsterdam) in 1919. Het vacuform model is van Libramodels. Voor de bouw en afwerking kon gebruik gemaakt worden van foto’s van de restauratie van de museum F.K.23. De inbouw van de witmetalen motor was lastig en de vleugels werden voorzien van een onderkant om ze een beter profiel te geven. Ook is de cockpit gedetailleerd met o.a. de stuurkabels, die daar open en bloot liepen. De decals pasten niet goed en een aantal zijn op de goede maat getekend en geprint op een ALPS printer. Maar het grootste probleem was het hanteren van het 11 bij 8 cm grote model.< Het laatste model was van de B.A.T. F.K.26, het eerste als zodanig ontworpen passagiersvliegtuig. De tweedekker met accommodatie voor vier passagiers in een gesloten cabine (de piloot zat in de buitenlucht achter de cabine) was ook aanwezig op de ELTA en heeft in het najaar van 1919 een min of meer regelmatige dienst gevlogen tussen Soesterberg en Londen, dus eerder dan de KLM. Het model was mijn eerste scratchbouwmodel, speciaal geselecteerd voor zijn lekker rechthoekige romp en dunne, makkelijk te bouwen vleugels. Er was veel informatie over het vliegtuig te vinden op internet, en speciaal in het Flight archief. Ook de Stichting Koolhoven vliegtuigen heeft nog het een en ander geleverd. De bouw heeft niet veel problemen opgeleverd; voor de draagvlakken werd de methode Harry Woodman gebruikt (balsa kern met dunne styreen huid, waarin de ribben met een trekpen gedrukt zijn). Het model heeft een volledig gedetailleerd interieur en cockpit. Voor de vleugelstijlen zijn messing stroomlijnprofielen gebruikt, en de wielen zijn gedraaid op de boormachine. De mooiste ervaring was dat de spandraden bij dit model (en ook vaak bij andere tweedekkers) echt een functie hebben; de constructie wordt pas echt stijf als die aangespannen worden.”
Luuk Boerman:HKM/Fisher models 1/32 Meteor T.7, Eduard 1/48 P-51D
Tim van Luijck: 1/32 Revell F-14A Tomcat, 1/32 Revell F-16N Fighting Falcon, 1/72 Revell A-6E Intruder 72
Chris van Ravesteijn: ”Het witte model in schaal 1/144 van Tomytex is het prototype van de V-22 Osprey met de lange pitotbuis voor instrumenten. Het groene model (MV-22B) is een Osprey van het Marine One Squadron dat speciaal voor het vervoer van presidenten en regeringsfunctionarissen is opgericht. Het zijn eigenlijk zo goed als kant-en-klaar modelletjes, die alleen geassembleerd moeten worden en de decals erop. Maar gezien de passing (niet helemaal goed passend dus…) moet je ze toch in losse onderdelen uiteen nemen. Alles vlak en passend maken en dan weer monteren en met Tamiya Super Thin capillair verlijmen en vooral bij de cockpitbeglazing alles sluitend maken met boekbinderslijm. De decals zijn erg dik en vergen een hoop Sol en Set. Bij de 1/16 Torro RC Schwimmwagen gaat hier niet zozeer om het RC model, als wel om het figuur dat erin is gezet. Het rijdt zo raar zonder chauffeur! Het is een Verlinden figuur voor een Kübelwagen en aangezien de bak van een Schwimmwagen beduidend anders is dan de Kübelwagen, moest dit figuur de zogenaamde “sparta” behandeling krijgen. Dus benen en armen breken, zitvlak rond maken, van figuuronderdelen uit de “donor” doos andere laarzen waarvan de voet een andere hoek heeft gebruiken. En de laarzen bovendien inkorten zodat het figuur er goed inpast. De stuurstang heb ik ook doormidden gezaagd en met een op maat gemaakt busje kan het stuur er makkelijk op en af om het figuur er uit te kunnen nemen."
Ruud van Zoomeren: “Ik heb vanavond 3 modellen meegenomen. Allereerst een 1/72 Dragon T34/76 model 1941 in aanbouw. Deze T34 is de meest gebruikte en gefotografeerde van het Finse leger. Deze tank is in 1942 buitgemaakt aan het Svirfront in het grensgebied van Finland en Rusland. Het heeft meegedaan aan zowel de veldslag, als de film "Tali-Ihantala" van 1944 en is in rijdende staat te bewonderen in het museum in Parola (Finland). Ook het tweede model is in aanbouw. Dat is een 1/72 Trumpeter T28M tank. Het model dat ik maak is van een tank die is buitgemaakt in januari 1940 tijdens de Winteroorlog. De tank is geregeld gebruikt en ook gefilmd. Na september 1944 zijn de Finse T28's uitgefaseerd. Ook van de T28 staat er een exemplaar in Parola. Het derde model tenslotte is een 1/35 Tamiya T34/76 model 1943 met decals van Bison. Het model representeert de tank die in 1944 is gekocht van Duitsland, tezamen met een aantal T34/85's en intensief is gebruikt tot 1957.”
Guus van Winkelhoff: “Ik had thuis meer tijd om de zolder op te ruimen omdat er, als gevolg van corona, op andere tijden werd gewerkt. Daarbij kwam ik een 1/35 Tamiya bouwdoos van een T72 M1 tegen die mijn interesse voor modelbouw deed aanwakkeren. 25 jaar lang niets meer mee gedaan, zou ik het nog kunnen? Met deze bouwdoos kon ik dat mooi uit proberen. Jaren geleden heb ik deze tank op een beurs gekocht met bijpassend Verlinden setje (nou ja passend....). De tank was, zoals te verwachten is van Tamiya, prima te bouwen, maar naar mijn smaak niet gedetailleerd genoeg. Vandaar het opengewerkte motorruim met bijbehorend leidingwerk, extra bekabeling rondom, beugels op de toren en een "unditchinglog" van echt hout (gevonden tijdens het uitlaten van de hond.). Ik was niet helemaal tevreden met het loopuiteinde (excentrisch en niet rond) en heb dus even van aluminium zelf een nozzle gedraaid. Dat oogt net even strakker. De meegeleverde tracks vond ik niet heel realistisch, dus heb ik van Meng een losse set gebruikt. Bij deze set moet je elke link apart verbinden wat een uitdagend klusje is, maar het resultaat mag er zijn. Voor deze T72 wilde ik liever geen standaard camo en op het internet kwam ik de camouflage kleurstelling tegen die de Finnen op hun tanks gebruiken. Op de site van het tankmuseum in Parola Finland vond ik voldoende foto's om een goed indruk te krijgen. Voor de rest van de details keek ik vaak op www.PrimePortal.net dat is een site die zeer aan te raden is voor iedereen die detailfoto's zoekt voor zijn/haar project. Om deze splintercamouflage te verkrijgen, moest er afgeplakt worden. Daar ben ik 8 uur in totaal mee bezig geweest, waarna er gespoten kon worden. Met airbrush heb ik bijna geen ervaring, dus ook dit was een goede gelegenheid om te oefenen. De gebruikte verf is van Vallejo Air en voor het weatheren heb ik enamel lakken gebruikt van Humbrol en Modelmasters. De modder die is aangebracht is ook van Vallejo en heb ik met behulp van een kwast er op gespetterd. Hoe het resultaat is geworden, laat ik aan jullie over om te beoordelen, maar ik heb er erg van genoten en ben ondertussen al begonnen aan een nieuwe uitdaging. De Merkava Mk 3 van Trumpeter in schaal 1/72 heb ik tijdens onze laatste vakantie gekocht als opvulproject tussen de Finse T72 en de Tiran 4 van Miniart. Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor Israëlische tanks, omdat ze zo toegespitst zijn voor hun taak en locatie en de Israeli's zijn gewoon erg vindingrijk. Vandaar mijn keuze voor de Merkava en nu dus ook de Tiran 4 (ex T 54). Dit was mijn eerste ervaring met Trumpeter en ik ben zeer tevreden. Alle gietramen zijn netjes verpakt en goed gedetailleerd. Enig minpuntje wat ik kan vinden, is dat de tracks, sprockets, idlers en loopwielen uit een onderdeel bestaan. De pasvorm is perfect, maar met het schilderen heb je echt een uitdaging. De Merkava is met Vallejo model air gespoten in de bekende IDF (sand grey 71.141) en daarna geweatherd met drybrush techniek en grafietpotlood om hem subtiel te vervuilen. Ik heb nog overwogen om de kenmerkende antisliplaag aan te brengen, maar gezien de schaal leek me dat niet nodig. Voor de verandering eens geen schaal 1/35 en ik moet zeggen het valt niet tegen.”
Edu de Roos: "In april kon ik melden dat de paarden van mijn Lindberg 1/16 'stage coach' al aardig opgetuigd waren. Deze maand zijn ze ook ingespannen. Ik had op internet gezocht naar 'stage coach' en 'hold-up' en meestal stond de bandiet voor het paardenspan, best wel ver van de koets en zijn bemanning. Geloofwaardig of niet, het geeft wel een leuk plaatje. Het model op zijn plank is circa 95 cm lang. Ik heb veel plezier aan deze doos gehad, en daarbij Revell en Humbrol enamel verf gebruikt, voor de paarden ook wat uit mijn olieverfkistje."
Tot slot nog wat sfeerfoto's van de gezellige bijeenkomst.
Tekst: leden / Eindredactie: Patrick Verschut / Foto's: Rody Verkruissen & Patrick Verschut